1. Kişisel Sergimden Fotoğraf #3
Betondan Fışkıran Hayat
Bir erken ilkbahar günüydü, aklımda bir dolu düşünceyle kaldırımda yürüyordum ki gözüm takıldı kaldı. Otomobillerin kaldırıma park etmesini önlemek için zamanında betona demir borular çakılmış. Zamanla bu borular gereksiz görülüp kesilmiş. İşte tam o noktadan toprak nefes almış ve bir hayat yeşerivermiş, üzerini kalın, soğuk ve sert bir kabuk gibi örten betona inat.
Bu betonlar ne zaman etrafımızı bu kadar hoyratça sardı? Biz ne zaman unuttuk toprağa basmayı? Neden hayatı hapsetmeye kalktık betonun altına?
İşte hayat sürekli yeniden doğuyor ve ilk fırsatta canlanıveriyor bulduğu küçücük bir delikten merhaba demek için güneşe…
