“Haydi hanım, İsmailgillere gidiyoruz!”
Görüyorsunuz ya, sadece insanlar değil, kazlar da sosyal! Koca önde kararlı adımlarla ilerlerken, hanım biraz temkinli, sanki “İsmail’in hanımı hazırlıklı mıdır, çay falan yapmış mıdır? Yoksa sürpriz mi yapıyoruz?” der gibi hafiften endişeli bakıyor. Kıyıda sakin bir şekilde bekleyen mavi sandal “İsmail” ise bu dostane ziyaretin ev sahipliğine zaten hazır gibi görünüyor.
Kazlar salına salına yürürken bir yandan da aralarında konuşuyor, doğanın, manzaranın keyfini çıkarmaya bakıyorlar. Gözlerinizi biraz kapatınca, sahilde bu küçük ailenin İsmailgillerle eski bir dostluk üzerine keyifli bir gün geçirdiğini düşlemek hiç de zor değil. Bu sahne, doğanın içindeki masumiyet ve hayatın sade güzelliklerinin bir örneği sadece.
Var mı sizin de böyle bir İsmailgilleriniz? Çay, sohbet, samimiyetle açılacak bir kapınız? 😊
